Verveling

luiehond

 Elke dag weer het zelfde.

 Je staat op doet je dingen en gaar weer op bed.

 De hele dag zittend tussen de zelfde muren.

 De dag gaat zo langzaam voorbij dat je de secondes weg hoort tikken.

 Daar zit je dan de hele dag alleen niemand om je heen.

 Je hoort de vogels fluiten.

 De wind fluitend door de bladeren van de bomen.

 De bladeren lijken wel in sla motion van de bomen te vallen.

 Maar niks is wat het lijkt het is allemaal maar in je hoofd

 De verveling verdoofd je gedachten je gevoel.

 Niks om te doen alles heb je al gedane.

 En daar zit je dan tussen de muren gevangen.

 Met allen je eigen gedachtes en fantasieën nog.

 Dat is alles wat er is overgebleven van je leven.

 Verveling meer niet dat is alles wat er nog is en wat er zal zijn.