zonder ketens

Zomaar-Iemand

 je wilde weten
 hoe ik er vrij uitzag
 uitgebroken uit mijn kooi
 maar ik wilde het niet zien

 je hield de spijlen vast
 gegoten uit mijn angsten
 maar reikte niet ver genoeg
 ik zat in een hoek weggekropen

 je praatte zachtjes op me in
 ik ben prachtig zonder vleugels
 ze zult me geduldig leren lopen
 ik hoef niet het leuke meisje te zijn

 in controverse reageerde ik
 handen over mijn oren, kinderlijk verweer
 te schuw voor verandering
 ik ben niet wie ik lijk

 je zag mijn innerlijke tweestrijd
 en wilde meevechten met mijn vijand
 ikzelf, mijn identiteit aanvaarden
 en mijn muur langzaam afbreken

 want waar Buzz Lightyear zegt
 ‘naar de sterren en daar voorbij’
 meende jij mij jouw sterren
 en beloofde jij mijn voorbij te zijn

 ik durfde je niet aan te kijken
 maar was stiekem toch wel benieuwd
 hoe ik zonder ketens zou zijn
 niet langer gevangen in mijn omgeving

 langzaam reik ik jou mijn hand
 ik ben niet dat leuke meisje
 maar zoekend naar de unieke sleutel
 die eendaags mijn zware poort zal openen