houd moed

Zomaar-Iemand

 voor wie mij gekend heeft
 en mijn strijd passief heeft meebeleefd
 of zich zomaar aangesproken voelt
 is het volgende gedicht bedoeld

 ik ken de hopeloosheid die je voedt
 als iemand ‘houd moed,
 ooit zal het beter worden’ zegt
 je twijfel daaraan lijkt altijd terecht

 negeer me niet meteen helemaal
 maar luister eerst naar mijn verhaal
 want wat ik je op het hart drukken wil
 maakt misschien toch een klein verschil

 ik ken namelijk het zware leven
 echt waar, ik had het moeilijk, niet overdreven
 maar nu voel ik me verrassend goed
 het kan kort zijn, ik heb geen overmoed

 toch wil ik je hebben meegedeeld
 voor zolang als ik me dit nog inbeeld
 dat het leven meer te bieden heeft
 niet alleen neemt, maar ook wel geeft

 neem het toch van iemand aan
 die meermaals op het spoor heeft gestaan
 die haar littekens nog iedere dag moet verbergen
 omdat ze haar niet alleen fysiek, maar mentaal ook tergen

 het goede leven is niet voor me weggelegd
 ik verdien het niet, meer dan dit gevecht
 dat is onzin van de blije mensen
 die ieder enkel het onmogelijke toewensen

 zo denk je echt, geef het toe
 ik ken het goed, was het leven moe
 ik snapte mijn strijd niet, wilde dolgraag opgeven
 ik wilde genieten in plaats van overleven

 pas na jaren zie ik het nut van toen
 de loodzware strijd kan ik nu ontdoen
 ik was doorgegaan waar ik het niet meer zag
 pluk nu de vruchten van mijn absurde gedrag

 geef me de mogelijkheid dat je gesteund wordt
 want ik kwam dat drastisch tekort
 neem aan wat niemand horen wil:
 houd moed, vecht door, ooit maakt dat het verschil