De zwijgzame zwerver
de zwijgzame zwerver
met een plunjezak op zijn rug
ontberingen van het leven
staan in zijn gezicht gegroefd
diepe lijnen van kou en verweer
niet kiezend voor de ommekeer
het leven heeft hem afgetroefd
dolend door verloren straten
zoekend naar het pad dat voor hem ligt
gestuit op afgesloten poorten
voor dit curieuze bestaan gezwicht
de eenzaamheid innemend de ruimte
in het binnenste van z'n ziel
waar eerder nog het leven bruiste
gaf blijk de duisternis die in hem viel
na hem verdwenen de stappen gezet
de weg niet meer teruggevonden
de kruimels verdwenen
waar eerder anderen verschenen
is nu de leegte zijn amulet
naar binnen gekeerd dwaalt hij
steeds verder weg naar verleden
de grens van denken overschreden
niemand die hem redden kon
nu weg bewegend richting horizon
dolende donkere dagen
daagse beslommeringen vervagen
de verdwaalde geest even bij 't verstand
komt men hem tegen dan reik hem de hand
dat kleine lichtpuntje zal hem verblijden
grinnikend genietend aan de overkant
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
ByKyra (Actief sinds: 20-04-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De zwijgzame zwerver’ van ByKyra zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.