Thuishaven

ByKyra

 Een reddingsboei
 In het midden van zee
 Ik zie hem liggen
 Maar wat moet ik ermee

 Ik zit op een kaal eiland
 Als ik ga zwemmen
 Dan voel ik me verdrinken
 Als ik hier blijf
 Zal het eiland zinken

 Die reddingsboei is mijn haven
 Mijn houvast
 Mijn veilige plek
 Op dit eiland kan ik niet graven

 Dit is een rots
 Maar geen rots in de branding
 De branding is nog ver weg
 Maar wel te zien
 Vanaf de reddingsboei
 Dus tel ik tot tien
 En neem de sprong...

 De sprong in het diepe
 Voel me eerst angstig
 Maar merk dan ineens
 Dat ik wel blijf drijven
 En ondervind aan den lijve
 Dat het niet eng is
 De sprong te wagen
 Zonder mezelf steeds af te vragen

 Lukt het me wel?
 Zal ik het halen?
 Zal ik hierin niet meer falen?
 Falen is juist de kans niet wagen
 Omdat je denkt
 Het niet te kunnen dragen

 De reddingboei in het diepe
 Ligt niet zomaar zo ver weg
 Je moet ervoor knokken
 Om daar weer te komen
 Je vast blijven houden
 Maar niet aan het vertrouwde

 Maar aan de uitdaging
 Van het onmogelijke
 Dan blijkt het onmogelijke
 Toch mogelijk te zijn
 Zie je in de branding
 De verandering
 Mijn veilige thuishaven!