Destructieve verbondenheid

ByKyra

 Twee mensen met elkaar verbonden
 Verbonden in liefde maar ook in strijd
 Deze verbondenheid kent zonden
 Maar deze worden verblind door de tijd

 Met tijden samen, steeds vaker alleen
 Gevoelens en gedachten in elkaar verweven
 Muren gebouwd om innerlijke leegte
 Waar is de eigenheid gebleven?

 De leegte van samen geeft een enorme band
 De verbondenheid een veilige haven
 Dat houdt het samenzijn in stand
 In stand de impulsen die verslaven

 Eigenheid verdwenen naar de achtergrond
 Waardoor de eigen ik niet meer kan groeien
 Die juist de diepste dalen doorstond
 De verdwenen ik die de liefde dood laat bloeien

 Destructieve verbondenheid ziet alles zwartwit
 Continue strijd geeft reden tot verlaten
 De eigen ik zoekt een pad waardoor het zichzelf niet split
 Maar wil constructie niet binnenlaten

 De angst die de afhankelijkheid in stand houdt
 Staat stevig vooraan in de rij
 Ook al voelt de afhankelijkheid zo vertrouwd
 De wankeling is echter zeer nabij

 Voor een moeilijke keuze staan deze twee mensen
 Het gevecht van liefde en strijd is teveel
 En hoe zij ook zouden mogen wensen
 Zijn deze wensen nog wel reëel?