INLOGGEN
«»

zwijgen

 lieverd zeg maar niets gewoon zwijgen
 ik probeer oogcontact te krijgen
 je ogen die naar de verte staren
 die alle geheimen bewaren
 van je geleden leven
 je ogen zien niets, toch dacht ik even
 een twinkeling te zien
 een weerspiegeling misschien
 van je diepste gedachten

 met al je krachten
 die je nog op kunt brengen
 zullen onze ogen zich vermengen
 je handen liggen zo stil
 je ogen lijken zo kil
 niets herken ik in jou
 alleen voel ik intense kou

 de deur gaat open
 je ogen gaan hopen
 onrust komt in je lijf
 je handen blijven stijf
 toch zag ik weer even
 iets van je oude leven

 waar blijft hij nou zuster?
 fluister je zachtjes
 ach lieverd
 hij komt, zeg ik zachtjes
 geduldig zwijg je weer
 tot de volgende keer
 de deur weer opengaat
 jij de hoop weer binnenlaat
 het vergt al je krachten
 al dat verdomde wachten
 naar het eind van je leven
 of zag je het misschien even
 in de verte naar je stralen
 toe lief, kom me maar halen
 hoor ik nu heel oprecht
 ja, hij is het echt

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marill Meijs
Actief sinds: 30-03-2014Informatie bij het gedicht:

wachten op de dood Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zwijgen’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.