Gesloten

Marill Meijs

 gesloten is je gezicht
 geen enkele emotie zichtbaar
 als ik mijn woorden naar je richt
 blijf je onaantastbaar

 besluiteloos blijf ik staan
 gezeten in je rolstoel
 kijk je me koud aan
 dat is althans mijn gevoel

 niet wetend hoe te handelen
 ga ik met je wandelen
 stilletjes lopen we door de tuin
 mijn ogen zien alleen je kruin

 lopend langs het water
 klinkt er wat gesnater
 eenden duiken onder
 dan gebeurt er een wonder
 je wijst naar iets
 ik zeg: "ik zie niets"
 "daar"
 zeg je zowaar
 stil blijf ik staan
 je kijkt me aan

 het ijs is gebroken
 je hebt de lente geroken