Kind of volwassen?

Marill Meijs

 jouw vraag
 waarom ik deze rugzak draag
 doet me besluiten
 om hem te ontsluiten

 eerst zie ik een foto
 van een oude auto
 die mij aan de kant rijdt
 meteen heb ik al spijt

 want beelden die nu flitsen
 wil ik gewoon weer dichtritsen

 tranen laat ik lopen
 nu ik dit weer open

 rustig maar
 het moment is daar

 om er opnieuw naar te kijken
 net zoals ik die auto niet kon ontwijken
 laat ik de herinneringen los
 van natte grond in het bos
 handen die me betastten

 opnieuw voel ik handen
 die me dragen
 zie ik ogen
 die me vragen
 naar een herinnering

 die herinnering kon ik niet kwijt
 tot hun aller spijt

 diep weg in mijn geheugen
 zit er die leugen

 hij heeft echt niets gedaan
 laat me nu maar gaan

 waarom liet ik die leugen los
 daar in dat natte bos?

 waarom lieten ze me gaan
 al wisten ze dat hij wel iets had gedaan?

 vragen, steeds herhalende vragen
 die ik jaren heb meegedragen

 nu ik deze rugzak dan eindelijk open
 laat ik de tranen lopen

 de foto
 van die oude auto
 vervaagd voor mijn ogen
 want ik had immers zelf gelogen

 heb ik nu dan spijt?

 NEE, ik ben eindelijk die herinnering kwijt?