kleurenspel

Marill Meijs

 nu gaat het gebeuren
 tubes in allerlei kleuren
 penselen hard en zacht
 het witte doek dat wacht

 onrust in mijn lijf
 die ik langzaam verdrijf
 door eerst maar koffie te halen
 spanning laten dalen

 hoe zal ik eens beginnen
 het is anders dan met "zinnen"
 die spontaan
 onder mijn handen ontstaan

 terwijl ik naar het witte doek staar
 denkend aan het advies van de leraar
 "diep ademhalen en ontspannen
 ogen sluiten gedachten verbannen"
 schiet ik in een olijke bui
 ach wat kan mij het ook schelen

 bewust open ik de tube blauw
 de kleur waar ik het meeste van hou
 dan kladder ik maar wat neer
 onder me ontstaat een meer
 met zo'n blauw helder water
 dat bewaar ik voor later

 met de kleur geel
 op mijn penseel
 die op het doek beland
 vormt zich zowaar een strand

 de hemel kleur ik plotsklaps zwart
 pikkedonker als de nacht
 in mijn lijf voel ik smart
 dat heel lang heeft gewacht

 het valt niet te vermijden
 laat ik het dan maar bevrijden

 kleurenspel der leven