de weg kwijt
de deurbel liet haar schrikken
gedachten was ze aan het schikken
ze wist even niet meer waar ze was
toch liep ze automatisch in pas
naar het geluid van de deur
herkende ze nu deze geur?
angstvallig ging de deur op een kier
haar ogen leken op die van een dier
was het eerste wat me opviel
terwijl de deur achter ons dicht viel
geschrokken bleven we beiden staan
keken we elkaar onderzoekend aan
ze gebaarde me verder te komen
naar het land van haar dromen
naar de wereld van haar beleving
waar ik soms een glimp van opving
met haar gieter loopt ze rond
druppels vallen op de grond
al zeg ik dat het genoeg is
zei zegt, jij hebt het mis
kijk eens hoe de bloemen hangen
hoe ze zo naar water verlangen
van binnen voel ik een snik
wie ben ik
om haar wereld te verstoren
die bloemen zijn genadeloos verloren
ondanks het vele begieten
ze dapper het leven lieten
liefde kan ik haar nog geven
in haar eenzame leven
of leeft ze in haar wereld vol dromen
daar zal ik nu nooit achter komen
nu voel ik ons beiden gebrek
een houvast in ons gesprek
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Marill Meijs (Actief sinds: 30-03-2014)
Informatie bij het gedicht
dementie en hun trachten te begeleiden, wat soms erg moeilijk is en soms ook weer erg boeiend en leerzaam
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de weg kwijt’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.