Stip

Marill Meijs

 jij blijft verwijderd van mij
 jij trekt je terug als ik je zoek
 eenzaam blijft het in mij
 als een leeg boek

 die stip die ik meende te zien
 hoop leeft op.......misschien

 plots ben je weer verdwenen
 al weet ik zeker dat je hebt geschenen

 de maan
 met zijn gezicht
 kijkt me vol aan
 hoop waar ik me naar richt

 de zon zo gloeiend
 werpt schaduwen in mijn leven
 zeer vermoeiend
 al verwarmde hij heel even

 sterren als stipjes in het heelal
 blijven me fascineren
 waarop ik focussen zal
 eens zal ik het leren
 om dat stipje dat ik meende te zien
 met hoop, geloof en liefde
 te accepteren

 zoekend naar mijn bestaan
 ben ik het heelal in gegaan
 ervaring opgedaan
 het potje met acceptatie is opengegaan