nooit alleen
alleen liep ik rond
daar ik nergens begrip vond
mokkend in mezelf gekeerd
voelde ik me ondergewaardeerd
innerlijk riep iemand "VERANDER"
het probleem ligt niet bij die ander
dat stemmetje had ik wel gehoord
maar steeds in de kiem gesmoord
veilig had ik het opgesloten
samen met alle angsten verstoten
het werd een bang kind
onbemind
afgestoten
opgesloten
aanraken durfde ik het niet
het had al zoveel verdriet
na een lange weg van kwelling
heb ik in een opwelling
het slot verbroken
het heeft haar vrijheid geroken
lief kind in mij
je bent eindelijk vrij
samen bewandelen we alle wegen
in de zon, maar ook in de regen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Marill Meijs (Actief sinds: 30-03-2014)
Informatie bij het gedicht
ontmoeting
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘nooit alleen’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.