samenleving

Marill Meijs

 plicht heb ik om te solliciteren
 zoals jullie nu plicht hebben om te leren
 het leven zit vol met plichten
 dat wil ik even tot jullie richten
 in jullie ogen ben ik al oud
 vorig jaar ging het plots fout
 mijn rug is versleten
 solliciteren ben ik ook al lang vergeten
 al drie en veertig jaar
 stond ik steeds voor mijn baas klaar
 nu ik dan oud ben en versleten
 kan ik dat niet zo maar vergeten
 helaas ben ik nog niet toe aan mijn AOW
 maar stoppen met werken, NEE
 dat kan ik nog niet doen
 dan zit ik nu gewoon zonder poen
 klagen zit niet in mijn aard
 leven wil ik, dat is me toch wel veel waard
 lieve jeugd
 zoek naar een deugd
 nu is het leren geblazen
 om straks te kunnen werken voor de bazen
 maar samen leven
 blijft een streven
 om te horen bij de sterken
 kan dat alleen om samen te werken

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 18-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Marill Meijs (Actief sinds: 30-03-2014)

Informatie bij het gedicht

de samenleving is niet altijd fijn, maar samen leven is ook samen werken

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘samenleving’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.