Verdwaald
wanhopig klampt ze zich vast
aan de steile rotswand
de rugzak vol met ballast
houdt haar ver van de rand
het liefst gooide ze hem naar beneden
doch door haar verleden
toekomst , maar vooral het heden
zo moe gestreden
kan ze niet anders
de waterlanders
die haar parten spelen
wil ze met niemand delen
ze wordt immers niet gehoord
zelfs de echo is verstoord
in deze granieten vallei
verlaten..... voelt zij
laat ze los
maar dan.......
een heel scenario
schiet voorbij
verbeten zet ze door
ze zet haar tanden op elkaar
de rand is boven haar
eenmaal boven
kan ze het niet geloven
zo een pracht, zo puur
is hier de natuur
ze heeft het gehaald
alleen voelt ze zich verdwaald
het is zo leeg
alles wat ze verzweeg
wil ze nu uitschreeuwen
ze werpt het voor de leeuwen
opruimen.................
loslaten.................
verdwaald was ze in het heden
door het verleden
nu met een leeg hart
begint ze aan een nieuwe start
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 18-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Marill MeijsActief sinds: 30-03-2014Informatie bij het gedicht:
door omstandigheden verdwaald Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verdwaald’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]