gespeelde vrolijkheid

Marill Meijs

 vol gemaakte poespas
 overdreven lachend
 komt ze binnen
 niet wetend waarmee te beginnen
 bergt ze haar tas op

 volle rode lippenstift
 maskeren haar bleke lippen
 haar ogen lijken niets te zien
 haar energie drijft de kamer binnen

 alles valt stil
 zelfs de kat vlucht dit keer niet
 ze lijkt het niet te zien
 of vergis ik me

 wat gaat er schuil
 achter haar masker
 nooit weet ik wat ik aan haar heb
 als ik voorzichtig een poging waag
 met een enkele vraag
 keert ze zich om

 het doet me pijn
 waarom wil ze zo zijn?
 waarom weert ze elke toenadering af?

 respect is me bijgebracht
 eigenlijk weet ik niet waarop ik wacht
 of toch wel
 is het gewoon allemaal spel
 om haar ware aard te maskeren

 weet je,
 ik laat je
 maar weet ook
 dat ik om je geef