In een verloren glans

wil melker

ik heb nog potten verf staan
maar de penselen zijn bejaard
stoffig kaal en afgesleten
kunnen zij geen vorm meer geven
aan mijn voorgenomen ideaal

waar vroeger met joyeuze zwier
en snelle streken op het linnen
creaties kwamen en weer gingen
uit een licht en speels palet
schuif ik nu met mes wat dikke lijnen

mijn kleuren donkeren
bewegen in een vaag ballet
houterig zijn de figuren neergezet
in een verloren glans
vermoeid door deze laatste kans

het vonkt niet meer
in traagheid die
toch nog respect afdwingt
een lieve lach licht warm op
terug is de eenvoud van het kind