«»
Zwart van nacht en ontij
leven breekt
onder mijn handen
in losse verbanden
gedachten sporen
niet meer goed
blijven staan op een perron
terwijl de trein
maar verder raast
naar het volgende station
zie het zwart
van nacht en ontij
door het raam van de wagon
rij de wereld
in de wielen met mijn
steeds eenzamer bestaan
er komt een halte aan
kan de noodrem niet vinden
zie nog de rode lichten gaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 31-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
29/03/2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zwart van nacht en ontij’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]