INLOGGEN
«»

Zwart van nacht en ontij

leven breekt
onder mijn handen
in losse verbanden

gedachten sporen
niet meer goed
blijven staan op een perron

terwijl de trein
maar verder raast
naar het volgende station

zie het zwart
van nacht en ontij
door het raam van de wagon

rij de wereld
in de wielen met mijn
steeds  eenzamer bestaan

er komt een halte aan
kan de noodrem niet vinden
zie nog de rode lichten gaan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 31-03-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

29/03/2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zwart van nacht en ontij’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.