Mijn leven is een hel
Mijn leven is een hel,
Ik trek het echt niet meer.
Ik zit niet lekker in mijn vel,
Ik ben de zondebok telkens weer.
Ik heb verdriet elke tel,
Ik wil zelfmoord plegen keer op keer.
Toch blijf ik in het leven,
Ik weet niet wat me bezielt.
Niemand heeft me ooit echte liefde gegeven,
Niemand waar ik ooit van hield.
Ik haal het me telkens weer voor de geest,
Ik kan me niet vergissen.
Want als ik er niet was geweest,
Zou mijn familie me pas echt missen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Patros Fibros (Actief sinds: 13-03-2014)
Informatie bij het gedicht
Dit is wat pesten met je doet, als je te zwak hebt om voor jezelf op te komen
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn leven is een hel’ van Patros Fibros zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.