Verdringen

Patros Fibros

 Verdringen in verdriet,
 Dat is iets waar ik flarden van mezelf herken.
 Altijd kropte ik mijn gevoelens op,
 Hoewel ik weet dat ik dat helemaal niet ben.

 Verdringen in woede,
 Dovend in het brandend vuur.
 Blussen doen ze niet,
 Ik wordt echt kwaad en raak overstuur.

 Verdringen in mezelf,
 Ik sluit mezelf af van de rest.
 Ik wil even niemand om me heen,
 Ik wil af van dat gepest.

 Verdringen heb ik altijd al gedaan,
 Maar waarom, dit is geen leven meer.
 Het is tijd dat ik voor mezelf en anderen opkom,
 Eindelijk geef ik mijn echte gevoelens weer.

 Ik ben de rots in mij tegengekomen,
 Ik weer af en ben niet meer bang.
 De rots in mij laat me stevig staan,
 De tijd dat ik leef is zo kort maar toch ook zo lang.

 Ik heb het water in mezelf teruggevonden,
 Ik ga mee om er van af te komen.
 Waarom was ik niet sterk genoeg,
 Ik had me klaar moeten stomen.
 Misschien heb ik nu de kracht gevonden,
 Die mij jaren geleden is ontnomen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 15-03-2014

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Patros Fibros (Actief sinds: 13-03-2014)

Informatie bij het gedicht

Geïnspireerd door de zelfbeheersings/weerbaarheids-training. Het helpt mij echt om positief te blijven

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Verdringen’ van Patros Fibros zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.