Eigen levenspad

Patros Fibros

 Voelen van pijn, woede en verdriet,
 Tegenover het geluk.
 Vier dingen die niemand ziet,
 Maar allemaal mijn gevoel,
 Stuk voor stuk.

 Pijn om telkens weer opnieuw,
 Het gepeste kind te zijn.
 Om steeds weer mentaal te worden gemarteld,
 Soms zelfs denkend aan de trein.

 Woede omdat niemand respect voor me heeft,
 Niemand is ooit echt eerlijk tegen mij.
 Nooit heeft iemand mij liefde gegeven,
 Soms verbazen mensen zich 'waarom hij leeft'.

 Verdriet heb ik altijd wel,
 Wanneer heb ik dat nou niet.
 Mijn eenzame gevoel,
 Duidt ik in wat je nu ziet.

 Ondanks alles ben ik gelukkig,
 Ik ben mijn leven nog lang niet zat.
 Wat ik daarvoor doe?
 Ik bewandel mijn eigen levenspad.