INLOGGEN
«»

Nooit meer slapen

 Nooit meer slapen

 Mijn mond ontsnapte een gaap
 Het was duidelijk, ik verlangde naar de slaap
 Maar ik wilde dit verlangen niet
 Mijn angst zat te diep

 De nacht ervoor droomde ik van mijn moeders dood
 En tegelijk dacht ik aan mijn eigen nood
 Mijn lichaam was alweer en jaar ouder
 Ik had al een tijdje pijn in mijn schouder

 Voorbij dacht ik zijn al haar verlangens
 Aanbeland is zij bij de grens
 Haar dromen zou zij nooit meer kunnen waarmaken
 Zij zou nooit meer mogen ontwaken

 Ook al was het niet waar
 En daarvoor was ik erg dankbaar
 Toch wilde ik nooit meer slapen
 Al is de mens daar niet voor geschapen

 Het zien van mijn moeders dood
 Was voor mij een grote nood
 Haar levenslust
 Mag nooit worden uitgeblust

 Als zij dood kan gaan
 Ben ook ik verslaan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-03-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Britta Nijhuis
Actief sinds: 12-03-2014Informatie bij het gedicht:

Wat wij vaak vergeten is Dat als wij slapen wij dingen verwerken Wij dromen, en zien onze angsten onder de ogen In onze dromen, leven wij vaak andere levens Soms zijn wij blij als wij wakker worden, soms bedroeft Maar wat wij gisteren nog niet begrepen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Nooit meer slapen’ van Britta Nijhuis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.