Nooit meer slapen
Nooit meer slapen
Mijn mond ontsnapte een gaap
Het was duidelijk, ik verlangde naar de slaap
Maar ik wilde dit verlangen niet
Mijn angst zat te diep
De nacht ervoor droomde ik van mijn moeders dood
En tegelijk dacht ik aan mijn eigen nood
Mijn lichaam was alweer en jaar ouder
Ik had al een tijdje pijn in mijn schouder
Voorbij dacht ik zijn al haar verlangens
Aanbeland is zij bij de grens
Haar dromen zou zij nooit meer kunnen waarmaken
Zij zou nooit meer mogen ontwaken
Ook al was het niet waar
En daarvoor was ik erg dankbaar
Toch wilde ik nooit meer slapen
Al is de mens daar niet voor geschapen
Het zien van mijn moeders dood
Was voor mij een grote nood
Haar levenslust
Mag nooit worden uitgeblust
Als zij dood kan gaan
Ben ook ik verslaan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Britta Nijhuis (Actief sinds: 12-03-2014)
Informatie bij het gedicht
Wat wij vaak vergeten is Dat als wij slapen wij dingen verwerken Wij dromen, en zien onze angsten onder de ogen In onze dromen, leven wij vaak andere levens Soms zijn wij blij als wij wakker worden, soms bedroeft Maar wat wij gisteren nog niet begrepen.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Nooit meer slapen’ van Britta Nijhuis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.