INLOGGEN
«»

Verbannen

Omdat ik het niet kon rijmen
het niet kon samenbrengen in
één verhaal, voelde ik mij
door kind en kraai verlaten

naakt. Maar daar was jij,
godin met witte lakens
rond je lijf. En ik dacht:
ach ja, zo kan het wel

Daar  lag je, heupen zo
rank als wassen botten,
haren zo lang als de plas
bloed die jou omhult

Toen ik je schouders
brak, zag ik de tranen
En als een steen uit
de hemel daalde je neer

op mij. Omdat ik het niet
kan lijmen en ik jou van je
voetstuk heb gehaald..
Zend mij weg, verban mij !

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-03-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marten Janse
Actief sinds: 08-03-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verbannen’ van Marten Janse zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.