«»
Zo word ik gelijk aan mij
liefste mama en papa,
oma
familie
vrienden en vriendinnen
leerkrachten
mezelf
ik mag niet denken zoals ik was
ik mag niet schrijven wie ik was
ze mogen niet weten wie ik was
ze mogen niet weten wie ik ben
'zij' is weg, 'ik' ben vrij
ik wou haar weg en nu ....
langzaam word ik gelijk aan mij
het was een oorlog
ik won,
ik wil winnen,
ik moet vechten
ik vecht, omdat het moet
hoewel ik nooit vertel
wat ze met me doet
ik vecht, het moet van mezelf
ik wil niet, mama, papa
ik wil niet alleen zijn
zien jullie me niet
jullie kleine meisje ...
... pijn ...
ik sta alleen,
ik wou alleen zijn,
alleen genoeg,
wees bij me ...
Leven
geen tijd,
geen zin,
geen toekomst
Maar zo mag ik niet meer denken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 06-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
ElkeActief sinds: 06-03-2014Informatie bij het gedicht:
langzaam gaat het beter:-) Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zo word ik gelijk aan mij’ van Elke zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]