Droef…

Janiu Leyssens

Soms denk ik wel eens bij mezelf…
"Wat doe ik eigenlijk hier op aard?"
"Waaróm kwam ‘k hier persé terecht?"
"Is het sop de kolen waard?"

Op een minder goed moment vooral,
als tegenslag me overmant,
kan 't zijn dat ik me zo droef voel,
en word zo ambetant.

Een eenvoudig iets, een straaltje zon,
een glimlach of een simpele bloem…
kunnen eensklaps dan een wonder doen
en bannen weg, die donkere doem.

't Is vreemd, 't is raar, gelukkig maar…
't duurt meestal dus niet écht zo lang.
Maar 't maakt m’op zo 'n moment dan toch,
mij wel een beetje bang…

"Droef"… is wellicht een beter woord,
'k voel me dan zo zwak onmachtig.
Mijn dromen lijken dan zó ver…
niet haalbaar… onwaarachtig…