De klokken
Als de klokken van de toren
galmen over 't wijde land,
denk 'k met weemoed weer aan vroeger,
toen 'k liep als kind… rond met mijn mand.
In de tuin van mijn lieve opa,
holde ik haastig heen en weer,
tijdens 't galmen van de klokken
't was met Pasen keer op keer.
'k Raapte op die lekkere eieren,
die de klokken strooiden rond,
toen ze terug kwamen van Rome,
vielen z'immers op de grond.
Als de klokken weer gaan luiden…
kijk ik iedere keer… omhoog.
'k Zie mijn opa aan de hemel,
en gooi hem toe… een lieve knipoog.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Janiu Leyssens (Actief sinds: 13-01-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De klokken’ van Janiu Leyssens zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.