«»
Droevig…
Ook al ben ik optimist,
ik moet het toch toegeven…
Af en toe bekruipt mij…
een gevoel dat mij doet beven.
Het wordt dan donker in mijn geest,
alsof de zon gaat onder.
Melancholie bedwelmt mij dan,
en geeft mij op mijn donder.
Ik voel mij dan… écht niet happy,
eerder hulpeloos en alleen.
Onbegrepen, doelloos dwalend,
door die dwaze wereld heen.
'k Voel mij soms droevig, 'k weet het,
't heeft te maken met het leven…
Gelukkig blijft het niet lang duren,
en is het maar voor even…
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 25-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Janiu LeyssensActief sinds: 13-01-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Droevig…’ van Janiu Leyssens zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]