Droevig…

Janiu Leyssens

Ook al ben ik optimist,
ik moet het toch toegeven…
Af en toe bekruipt mij…
een gevoel dat mij doet beven.

Het wordt dan donker in mijn geest,
alsof de zon gaat onder.
Melancholie bedwelmt mij dan,
en geeft mij op mijn donder.

Ik voel mij dan… écht niet happy,
eerder hulpeloos en alleen.
Onbegrepen, doelloos dwalend,
door die dwaze wereld heen.

'k Voel mij soms droevig, 'k weet het,
't heeft te maken met het leven…
Gelukkig blijft het niet lang duren,
en is het maar voor even…