Mijn berg…
Géén berg te hoog om te beklimmen…
kan mij uit mijn lood nog slaan.
Ook al weet ik bij de start
dat ik voor hem in 't rood moet gaan.
Hij daagt mij uit om te bewijzen,
dat ik met mijn fiets omhoog nog raak.
Tot op de top kan blijven rijden,
zonder… dat ik helemaal kraak.
Ik zweet en zwoeg en doe mijn best,
al vechtend tegen de zwaartekracht.
Ik duw en trek op de pedalen
en maak gebruik van al mijn macht.
De weg is bochtig, steil en lang,
de tijd kruipt langzaam voort.
Geen mens supportert langs de weg,
niemand… die m'n zware adem hoort.
Eten, drinken onderweg…
ik doe… zoals het àllemaal hoort.
Mijn hart bonst heftig… 't gaat te keer…
maar… ik rijd dapper voort.
Eindelijk zie ik daar de top,
en weet nu: 'k heb gewonnen…
Mijn laatste kracht pers ik eruit,
mijn berg… is overwonnen!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 25-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Janiu LeyssensActief sinds: 13-01-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn berg…’ van Janiu Leyssens zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]