De zee…

Janiu Leyssens

Wild ontstuimig, schuimend rollend
slaan de golven neer op 't strand.
Tussen schelpen, stukken wrakhout
eveneens daar aanbeland.

Meeuwen krijsen, zoeken resten,
door de golven meegesleurd.
Wind waait striemend zand omhoog,
lucht wordt donker grijs gekleurd.

Eenzaam dobbert hevig wiegend
als een kurkstop wild op drift,
'n vissersboot zo klein en nietig
op de woeste barenlift.

De zee…
eindloos groot en oppermachtig,
maakt een mens weer stil en klein…
Bij 't aanschouwen van die pracht
ademt diep… je ware zijn.