Afscheid… van m'n moeder

Janiu Leyssens

Zacht monotoon, tikt eindeloos de klok,
de stilte verdrijvend,
doorheen de steriele kamer.
Ver weg van mijn geliefde
en alle "vroegere vrienden",
glijden mijn gedachten af
naar "vrolijker tijden".
Momenten waarin warmte en gezellige drukte
hand in hand mijn onbezorgde leven vulden.
Nu lig ik hier… alleen,
enkel nog in gezelschap van
mijn verwarde geest en kort geheugen,
in een oud, versleten lichaam,
verlamd te wachten op mijn overtocht.
Warme tranen rollen langzaam over m'n wangen.
Ik tel de dagen af… in de hoop
dat de klok spoedig stopt met tikken…
en de eeuwige stilte
mij tot rust brengt.
Ik snak naar het einde van mijn doortocht…
en ruim graag plaats voor… nieuw leven.
Een achterkleinkind is op komst…