In d'onmetelijkheid der dingen…

Janiu Leyssens

Door de grootheid van 't heelal,
vliegt lieflijk vastberaden… een kleine, blauwe bal.
Die minuskule korrel zweeft… 'k weet niet waar naartoe,
beweegt zich in de ruimte, en wordt schijnbaar nooit moe.

Miljoenen jaren gingen, reeds in de tijd voorbij.
Het leven kwam op aarde, zo ook voor jou en mij.
Met vele soortgenoten, delen wij die bol,
maar nu geraakt hij jammer, bijna helemaal vol.

We zullen 't beste hopen, dat er komt een tijd,
waarin we kunnen vliegen, zonder gram en spijt.
Naar een nog t'ontdekken wereld, die we straks kunnen ontginnen.
Waar in vrede en geluk… nieuw leven kan beginnen.