«»
Toch zwaaide jij nog even
zag je handen bezig
in hun dagelijks gebruik
je neuriede en lachte af en toe voluit
in het poetsen
van de meubels
blonken jaren van tevredenheid
jij had je plaats gevonden
een groot gezin
dat groeide naar een nieuwe tijd
het huis is leeg
heb in stilte afscheid kunnen nemen
toch zwaaide jij nog even
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
31/08/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Toch zwaaide jij nog even’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]