Naakt vertrek ik

wil melker

 ben de sporen kwijt
 verdwaald in de woestijn van zonde
 waar zand als waarheid
 langs je vingers glijdt

 hebzucht van de wind
 blaast slijk der aarde droog
 in verduisteren van licht
 de oase van rechtschapenheid zit dicht

 alsof de duivel er mee speelt
 in helse spiegeling van lucht
 wordt het lieve lijf gelaafd terwijl
 de ziel voor eeuwig wordt geschaakt

 heb mijn boetekleed verpand
 in de biechtstoel van dit land
 zonder wereld zal ik tot u treden
 naakt vertrek ik uit het zondig heden