Monologen als dromen

wil melker

 heb stukjes drama geraapt
 uit het toneelspel van mensen
 zonder geluid en publiek

 expressieve mimiek
 voorkwam schamen voor tranen
 en het stokken van adem

 pas achter het vallend gordijn
 mocht ieder zichzelf weer zijn
 in een demasqué van gevoelens

 heb de scenes gelijmd
 decors uit het leven genomen
 geen monologen als dromen

 met publiek en geluid
 kunnen mensen weer spelen
 eindelijk hun narcissus weer strelen