Haar marionetten
een uurtje zolder
zei ze zacht en lachte
je weet toch dat ze
altijd op mij wachten
zij speelt geen verdriet
vertelt over de dagen
schikt kleding en kamt haren
met haar broze hand
polijst hun band
in warme trekken
laat haar marionetten
weer leven in bewegen
de zolder rust
na een lieve avond kus
streelzacht zijn de zuchten
geborgen naar de morgen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
18/04/2013
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Haar marionetten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.