«»
Haar marionetten
een uurtje zolder
zei ze zacht en lachte
je weet toch dat ze
altijd op mij wachten
zij speelt geen verdriet
vertelt over de dagen
schikt kleding en kamt haren
met haar broze hand
polijst hun band
in warme trekken
laat haar marionetten
weer leven in bewegen
de zolder rust
na een lieve avond kus
streelzacht zijn de zuchten
geborgen naar de morgen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
18/04/2013 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Haar marionetten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]