Het witte laken
gedachten vlokken
jagen zonder
het serene wit
haken tot obstakels
hoge duinen
waar geen uitweg is
warrelwinden kolken
draaien horendol
de geest op hol
in uitgeraasd
herneemt de rust
vermoeid haar stilte
strakke orde
en geen vlokken meer
het witte laken doet zo zeer
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
21/01/2013
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het witte laken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.