INLOGGEN
«»

Een hok zonder ogen

 heb zwarte vogels gevangen
 muren vol bloed
 weer met lente behangen

 tralies gebroken
 van een hok zonder ogen
 deuren gekraakt

 ramen geschoond
 die in vervagen enkel
 nachtblindheid uitbraken

 nu schijnt het licht
 langs mijn in trance
 gevangen gezicht

 heb de vrijheid gezien
 in het verbreken van boeien
 eindelijk kan ik weer groeien

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

15/12/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een hok zonder ogen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.