Een hok zonder ogen
heb zwarte vogels gevangen
muren vol bloed
weer met lente behangen
tralies gebroken
van een hok zonder ogen
deuren gekraakt
ramen geschoond
die in vervagen enkel
nachtblindheid uitbraken
nu schijnt het licht
langs mijn in trance
gevangen gezicht
heb de vrijheid gezien
in het verbreken van boeien
eindelijk kan ik weer groeien
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
15/12/2012
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een hok zonder ogen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.