Met lichtpenselen

wil melker

 het bos heeft jou herkend
 geeft met het knappen
 van wat takjes de paden aan
 die jij gelopen hebt

 het toont de mooiste plekjes
 de eerste groene stekjes
 die zich openend warmen
 aan jouw liefdevolle blik

 koel kabbelt water
 in het net ontwaakte ven
 waar al vliegen dansen
 in schemerige waaiers zon

 het bos geeft jou
 zijn doek met lichtpenselen
 een palet in eerste kleur bepaald
 jij bent de schilder die nu lente maakt