Uit verwaaide sporen
heb altijd geschreven
kijk naar de mensen om mij heen
waar zijn mijn boodschappen gebleven
de stukjes hemel
die ik gretig deelde
voel ik soms in een warme hand
de schouderklop en tranen
lees ik in verhalen
uit verwaaide sporen op het strand
veelzeggend blijft de stilte
die in dialoog nog echoot
nadat wij al lang uitgesproken zijn
zij geven terug
wat in beleven geëigend is
zo slaan wij in herkennen weer die brug
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
16/03/2013
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Uit verwaaide sporen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.