«»
Uit verwaaide sporen
heb altijd geschreven
kijk naar de mensen om mij heen
waar zijn mijn boodschappen gebleven
de stukjes hemel
die ik gretig deelde
voel ik soms in een warme hand
de schouderklop en tranen
lees ik in verhalen
uit verwaaide sporen op het strand
veelzeggend blijft de stilte
die in dialoog nog echoot
nadat wij al lang uitgesproken zijn
zij geven terug
wat in beleven geëigend is
zo slaan wij in herkennen weer die brug
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
16/03/2013 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Uit verwaaide sporen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]