«»
Verloren zijn
zij kijken mij aan
maar ik weet echt niet
wat ik heb misdaan
ze zeggen
dat ik anders ben
er is iets met mijn stem
te hoog te laag
heb alles geprobeerd
toch gaat het verkeerd
zij spelen met elkaar
ik ben de bal
die niemand vangt
en langzaam wegrolt
uit de kring
als oerlelijk ding
ik wil bij iemand horen
altijd verloren zijn
doet onvoorstelbaar pijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
14/12/2012 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verloren zijn’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]