«»
Solitair zijn
ik ken de taal
niet meer waarin
de bloemen spreken
zijn het nog de
hartenbrekers die
de weg der liefde kleuren
of bedekken zij
het bloed van hen die
gaan met stille tochten
bij de wilde bloem
heerst onbegrip
over recht en plicht
is solitair zijn
schoonheid maken of
juist anderen afkraken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
27/05/2013 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Solitair zijn’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]