Een tweede leven
ben aan het verschimmen
alleen de schijn blijkt nog
wat werkelijkheid te zijn
bleek en kleurloos
dwaal ik rond in een leven
dat lijkt te verstommen
maar diep van binnen
is in hoekjes en luwte
de lente voorzichtig begonnen
op onontgonnen gronden
ontkiemt reserve zaad
dat voor een tweede leven gaat
aan mij de eer
om later als herboren
nog wijsheid en geluk te scoren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
22/03/2013
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een tweede leven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.