Zwavelzurige verdoemenis
in weerlicht
slaat de hemel
breuken in het graf
opent zwavelzurige
verdoemenis die
onverlaten wacht
ongekende kracht
dondert over
een verlaten aarde
storm en hagel
trekken woeste sporen
in aangerichte schade
stilte vol geladenheid
de dodelijke spanning
zijn wij nog niet kwijt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
21/06/2013
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zwavelzurige verdoemenis’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.