INLOGGEN
«»

Legoblokken zonder thuis

 de treden kraakten nog
 hun eigen melodie
 toen ik naar boven liep

 het was geen lopen
 maar ik sloop
 in pure nostalgie

 voelde hoe
 het spinrag van de tijd
 aan mijn handen bleef hangen

 in de verste hoeken
 rommelde het avontuur
 schatten van het eerste uur

 nog stond de kist
 onder de gebarsten ruit
 maar het uitzicht was verdwenen

 in de polder
 is de stad verschenen
 als legoblokken zonder thuis

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 16-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

vroeger is.. 26/01/2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Legoblokken zonder thuis’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.