Legoblokken zonder thuis
de treden kraakten nog
hun eigen melodie
toen ik naar boven liep
het was geen lopen
maar ik sloop
in pure nostalgie
voelde hoe
het spinrag van de tijd
aan mijn handen bleef hangen
in de verste hoeken
rommelde het avontuur
schatten van het eerste uur
nog stond de kist
onder de gebarsten ruit
maar het uitzicht was verdwenen
in de polder
is de stad verschenen
als legoblokken zonder thuis
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
vroeger is.. 26/01/2014
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Legoblokken zonder thuis’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.